~12 Na Zawsze

*

- Zawsze będę Cię kochał – szepnął jej do ucha, ściskając jej dłoń.
- Zawsze będę tylko Twoja – powiedziała łamiącym głosem wtulając się w jego klatkę piersiową.

Mówiłeś, że będziesz zawsze.
Na te dobre i na te złe chwile.
Na te złe zwłaszcza.
Więc gdzie teraz jesteś?
- Miłość przychodzi znienacka, jest jak ocean. Powoli idziesz na przód, coraz bardziej lubiąc drugą osobę, aż nagle dno się urywa, a ty jesteś zakochany w niej na zabój.
- Jak to jest z Tobą?
- Już dawno straciłem dno pod nogami.
Cztery białe ściany przyprawiają mnie do szaleństwa, lecz jeszcze bardziej przyprawia mnie brak ciebie obok mnie.
Moja poduszka zrobiła się ciężka od moich łez, które wsiąknęła. Potrzebuję kogoś, aby je wytarł z moich policzków.
Więc gdzie jesteś?

- Przed spotkaniem Ciebie byłem zakochany setki razy – wyznał Kendall pewnego razu. – I wiesz co? Gdy cię ujrzałem, zrozumiałem, że nie byłem zakochany ani razu. To przydarzyło mi się dopiero wtedy.
Uczucie, które niszczy mnie od środka to miłość. Jak to w ogóle możliwe, że miłość może niszczyć?
Nienawidzę Cię, że mnie zostawiłeś. Nienawidzę Cię, że pogrzebałeś wszystkie nasze chwile. Nienawidzę Cię za to, że nie dotrzymałeś obietnicy. A mimo to nadal Cię kocham.
Miłość niszczy.

- Stresuję się.
- Dlaczego? Oni Cię nie zjedzą.
Kendall uśmiechnął się.

- Właśnie poznam ludzi, którzy dali życie mojemu całemu światu. Jak mam się nie stresować?
Nadal uśmiecham się na same wspomnienie o pierwszej wizycie z Tobą w domu moich rodziców. Pamiętam jak ręce Ci się trzęsły. Bardzo zależało Ci na ich opinii, na pierwszym wrażeniu. Wiesz co wtedy mi powiedzieli? Jesteś idealny na rolę męża, spisałeś się na szóstkę. Sądziłam, że moi rodzice nigdy się nie mylą.
A jednak byłam w błędzie.
- Będę tęsknić.
- Ja też, ale pamiętaj, dzięki temu nasza miłość będzie jeszcze silniejsza – powiedział. – Jeśli to jeszcze jest możliwe.
Zawsze potrafiłeś poprawić mi humor. Wyciągnąć mnie z największego koszmaru. Potrafiłeś mnie rozweselić, a mówiąc szczerze, nie jest to łatwe zadanie. Tylko ty to potrafiłeś.
Więc, gdzie jesteś Kendall?

- Umieram – szepnęłam do słuchawki. – Umieram, Kendall.

Usłyszałam wtedy wiązankę przekleństw. Nigdy nie słyszałam żadnych z tych słów w twoich ustach. Powiedziałeś mi, że nie możesz przyjechać.

Od: Kendall
Oglądam zachód słońca. Pamiętam jak na naszej pierwszej randce zabrałem cię na klif i oglądaliśmy zachodzące słońce. Pamiętasz to? Jeszcze kiedyś zabiorę Cię na ten klif, obiecuję.

Skoro umrę, twoja obietnica zostanie niespełniona. A ty zawsze dotrzymywałeś obietnic. Co się z Tobą dzieje Kendall?

Cześć, tu Kendall. Jestem teraz zajęty ale zostaw wiadomość dla mnie po usłyszeniu sygnału.

Nigdy nie słyszałam twojej sekretarki, bo zawsze odbierałeś po pierwszym sygnale.

‘’Nasza miłość będzie wieczna, przetrwa każdy sztorm’’


Opuszkiem palca przejechałam po napisie na pamiętniku. Odłożyłam go na stolik i zgasiłam lampkę. Zapadłam w sen.
Wieczny sen.
- Skarbie! – Kendall z hukiem wpadł do sali, gdzie leżała jego ukochana. Gdy zauważył pionowe kreski na jednym z maszyn podłączonej do niej, jego serce stanęło.
Nie zdążył.
Gdy tylko dowiedział się, że umiera chciał wracać. Niestety, gdy trwa wojna nie ma mowy na urlop. Nie mógł do niej dzwonić, nie mógł pisać listów. Każdej nocy modlił się o zdrowie ukochanej, myślał o niej o każdej porze dnia. Miał sny o niej.
Gdy tylko miał szansę choć za chwilę wybrać się do Nowego Jorku, skorzystał z niej. Jechał przez pół świata, niecierpliwiąc się.
Nie zdążył.
Nie zdążył powiedzieć ostatni raz, że ją kocha.
Nie zdążył powiedzieć jej, że jeszcze kiedyś się spotkają.
Nie zdążył powiedzieć, że dołączy do niej szybciej niż myśli.
Skacząc z klifu, z którego jeszcze niecałe dwa lata temu oglądali zachód słońca.
Dołączył do niej.

I teraz ma wieczność, aby powiedzieć jej to wszystko.

________________________
10 KOMENTARZY=NOWY IMAGIN!