~74 Silence

Ciemne niebo otaczało wszechobecny krajobraz. Wokół była cisza. Niekiedy dały się we znaki ciche jęki lub szloch. Młoda dziewczyna stała ze spuszczoną głową, wlepiając swoje prześliczne, zielonkawe oczy w głęboką przestrzeń. Nie ruszała się. Jej delikatne ciało owładnięte było strachem. Bialutka sukienka nie była już taka piękna. Chłodny wiatr powiewał ze wschodu na zachód rozwiewając jej długie, kruczo-czarne włosy. Była tajemnicą dla każdego. Była jego tajemnicą.

Słodkie, malinowe usta zaplamione krwią komponowały się z resztą image'u sprawiając wzrastający poziom endorfin w jego wciąż młodym ciele. Podniecała go swoją drżącą sylwetką. Drobna rączka Anabell'i skrywała w sobie sekret, który tak bardzo pragnął rozwiązać.

Chcąc dowiedzieć się prawdy, powolnym i cichym krokiem kierował się w jej stronę. Będąc blisko nachylił się, by być na równi z jej szyją. Z ust Kendalla wydobywały się słabe szepty ze sprośnymi słówkami. Jego prawa ręka oplotła chudziutkie ciało dziewczyny, a druga spokojnie zmierzała ku końcu jej lewej dłoni. Patrząc w miejsce, w które skierowany był nieprzytomny wzrok niewiasty, ujrzał człowiecze szczątki. Porywczym ruchem wyrwał z jej maleńkiej dłoni siekierę i odrzucił w przepaść. Anabell nawet nie drgnęła.

- Cofnij się, zaufaj mi, zaopiekuję się tobą. - wyszeptał cichym, ledwo słyszalnym głosem. Anabell wciąż stała bez ruchu. - Zabiłaś go, on już więcej cię nie skrzywdzi, obiecuję...

- On też obiecywał! - krzyknęła wyrywając się z mocnych objęć Kendalla. Małe stópki powoli kierowały się w przód. Wiedziała co robi..

Odwracając się w stronę Kendalla przekręciła w prawo głowę i rozchyliła lekko usta. Przymykając oczy spojrzała ostatni raz na leżące zwłoki. Przerażał ją widok wciąż wylewającej się krwi. Zauważyła jak w oddali, przy małym, różanym drzewku gromadzi się coraz więcej osób. Obserwowali ją. Czuła na sobie każde pojedyncze spojrzenie. Nie mogąc dłużej tego wytrzymać powoli otworzyła usta i wydała z siebie cichy, lecz ciągnący się krzyk.

- Skarbie nie rób tego. - wyciągnął w jej stronę dłoń sygnalizując pewność swojej wygranej. - Jeszcze wszystko możemy naprawić..

- Nie ośmieszaj się. - przerwała nie mogąc pozbierać myśli. - Tobie również przydam się jedynie do sprawiania przyjemności. Ty też powinieneś zginąć!

- Jesteś młoda i masz zadatki, czemu więc nie mam tego wykorzystać?

Anabell spojrzała na blondyna wzrokiem przepełnionym nienawiści. Ścisnęła swoje drobne dłonie w pięści, po czym ponownie wykonała kilka malutkich kroków w tył.

- Zginiesz.. zginiesz tak, jak zginął on. Będę napawać się smakiem twojej krwi. Będę rozkoszować się widokiem twego cierpienia. Sprawię, że ostatnie chwile z twojego życia będą niekończącym się koszmarem. Będziesz czuł to, co ja, gdy każdej pieprzonej nocy dotykaliście mojego ciała. Będziesz błagał, żebym przestała, a ja będę się tylko śmiać. Będziesz moim pionkiem, który błyskawicznie wyleci z planszy. - kończąc ostatni wyraz pospiesznie schyliła się po leżący obok niej nogi nóż, który wypadł podczas walki z Dustinem.

Podbiegając do Kendalla zadała mu jeden, zdecydowany cios w biodro. Kiedy ból rozszedł się po całym ciele zmuszając go do schylenia, nóż trafił pierw w lewe, a potem prawe ramię. Anabell zadawała pewne i szybkie ciosy, nie martwiła się stojącymi w oddali ludźmi. Liczyła jedynie na zemstę.

- To dopiero początek. - wysyczała ściskając jego czerwone z bólu policzki.

___________________________